Vorige week maandag was ik nog bij je thuis. We hadden in al die jaren bij jou in je stoel een klik opgebouwd. Iedere 3 weken, vanuit mijn kant startende als underdog (want je was een zeer ruwe diamant), naar een relatie waarin wij alles met elkaar deelde.
Lief en leed, op persoonlijk – en zakelijk vlak. Verleden, heden en toekomst.
Levenservaring, of juist helemaal niet, was nodig om het bij jou vol te houden. Beide kampen wisten wel al snel 1 ding: je was als kapper onevenaarbaar.
Ik kwam nog veel verder met jou, want we waren samen zelfs onderweg naar een andere relatie: zakelijk en bovenal privé.
Miky, gozer, ik ben echt helemaal kapot hiervan. Mijn verdriet doet er niet toe, want jij verdiende nog zoveel meer. Ik had je vader kunnen zijn en zo voelt het nu ook qua emotie.
In onze relatie was echter een vorm van gelijkwaardige vriendschap aan het ontstaan, ongeacht leeftijdsverschil, en die ga ik enorm missen.
Ik wens iedere dierbare om je heen ontzettend veel sterkte en kracht om jouw gemis een plek te geven.
In mijn hart leef je altijd door fijne gozer.
See U in Heaven.
John